Voorstanders van amalgaam als dentaal vulmateriaal, hebben jarenlang beweerd dat uit amalgaamvullingen geen giftige componenten vrijkwamen. Thans blijkt uit talrijke onderzoeken dat deze stellingname is weerlegd. Nu de bewijzen zich opstapelen dat er wel degelijk zware metalen uit amalgaamvullingen vrijkomen, tengevolge waarvan een vergiftiging van het menselijk organisme plaatsvindt, is het van belang te herkennen of Uw chronische klachten van psychogene en/of lichamelijke aard, al dan niet (mede) te wijten zijn aan een zogeheten amalgaamvergiftiging.

De Praktijk voor Poliklinische Stoorvelddiagnostiek is sinds 1983 gespecialiseerd in het aantonen en lokaliseren van haardactiviteit in het menselijk organisme. Meer en meer blijken gebitshaarden een grote rol te spelen bij het ontstaan en/of onderhouden van chronische ziekten. Behalve zenuwbehandelde tanden en kiezen met een recidiverende ontstekingsactiviteit van het kaakbot, status na herhaalde apexresecties, wortelresten, etc., blijkt ook amalgaamvulmateriaal als primaire haard aantoonbaar.

Amalgaamvullingen zijn legeringen van zware metalen nl.: kwik, zink, tin en koper. Vooral het giftige kwik, dat vrijkomt uit amalgaam, wordt opgeslagen in lichaamsweefsel. Behalve aantasting van het afweermechanisme, worden met name hersenen, lever, nieren en darmen hierdoor beschadigd. Dit geldt zowel voor het orgaanweefsel zelf als voor het functioneren van deze organen. Alleen al bij het consumeren van zure levensmiddelen of bij het kauwen op kauwgom komen grote hoeveelheden kwikzilver vrij uit het vulmateriaal, die ver boven de waarde uitkomen die de WHO (Wereldgezondheidsorganisatie) als grenswaarde heeft vastgesteld.

Hoeveel giftige metalen uit Uw vullingen vrijkomen is onder meer afhankelijk van het aantal amalgaamvullingen dat zich in uw gebit bevindt en in welke toestand zij zich bevinden.

Niemand, ook niet uw arts of tandarts, kan aan uw amalgaamvullingen zien of zij veel of weinig kwik afgeven. Middels geavanceerde apparatuur is het mogelijk te testen in hoeverre er kwikionen vrijkomen uit uw vullingen en uw lichaam belasten. Behalve de zogeheten mondstroommetingen, waarbij elke vulling apart wordt getest, is het tevens mogelijk een speekseltest te laten uitvoeren om na te gaan hoeveel kwik er vrijkomt bij het eten en drinken.

Mondstroommetingen vlgs Thomson

Middels een computergestuurde methodiek is het mogelijk, in minder dan een milliseconde, drie waarden te meten tussen enerzijds de amalgaamvulling (differente pool) en anderzijds het slijmvlies (indifferente pool) . Deze drie waarden (Stroom uA- Geleidingswaarde uS- en Spanning mV) zeggen iets over de galvanische belasting van het amalgaam in de mond.

Natuurkundig kan men de zware metaallegering vergelijken met een batterijfunctie, waarbij het speeksel de rol vervult van het geleidend vocht, met als resultaat dat er een ionenstroom loopt waarbij kwikdeeltjes vrijkomen die, behalve door het speeksel, ook via de kies of tand zelf alsmede via de bloed- en lymfecirculatie in het lichaam worden opgeslagen in mesenchymaal bindweefsel van organen en orgaansystemen.

Door mondstroommetingen te verrichten is het mogelijk aan te tonen welke kies of tand de grootste vergiftiging veroorzaakt. Alle gegevens worden per computer verwerkt en tevens wordt in een ´ sliding scale ´ duidelijk in welke volgorde de tandarts het amalgaam dient te vervangen. Voorts is bij deze methodiek de polariteit volgens Huggins geïntegreerd. De normwaarden zijn Stroom 0-4 uA, Geleidingswaarde < 75 uS en Spanning 0-100 mV

Procedure speekseltest

Men dient twee uren voor de afname van het speeksel niets te eten; alleen drinken is toegestaan. 5 ml. Speeksel wordt verzameld Gedurende 5-10 minuten dient U te kauwen op suikervrije kauwgom. Tijdens deze procedure wordt nogmaals 5 ml. Speeksel verzameld. De beide buisjes worden opgezonden naar het laboratorium om de kwikbelasting uit dentaal amalgaam te onderzoeken. De normwaarden hiervan zijn vastgesteld op: < 2.7 ug/l.

Wat kunt u zelf doen?

Indien U vermoedt dat Uw klachten het gevolg zijn van Uw amalgaamvullingen is het raadzaam niet onmiddellijk naar de tandarts te gaan en alle vullingen te laten verwijderen. Immers, amalgaam is een legering va zware metalen en het is niet ondenkbaar dat Uw klachtenbeeld, bij ondeskundige vervanging, juist zal toenemen. De werkprocedure is nogal uitgebreid en aan een protocol gebonden! Daarbij is niet alleen de volgorde van verwijderen van belang, doch dient U ook Cofferdambescherming en/of Clean up methodiek van Uw tandarts te eisen, alsmede een ontgiftende therapie te volgen. Aan de hand van de onderzoeksresultaten wordt voor U een werkprotocol samengesteld.

De beste raad blijft dus: Neem contact op met onderzoekers die gespecialiseerd zijn in de meetprocedures en in de toxicologie van amalgaam zelf. (zie ook site Stichting Amalgaamvrij Nederland).

Van hen dient U schriftelijk de bevindingen van de onderzoeken en de laboratoriumuitslagen te ontvangen. Ten eerste voor u zelf ter bevestiging en om reden dat de tandarts op de hoogte dient te zijn in verband met de werkprocedure, alsmede omdat uw verzekering (mogelijk op termijn) naar het onomstotelijk bewijs kan vragen.

Maak als bewuste patiënt gebruik van de testmogelijkheden, die zonder risico kunnen worden uitgevoerd en, aantoonbaar maken in hoeverre zware metalen uit amalgaam bij Uw klachtenbeeld een rol spelen! Na het bekend zijn van alle gegevens uit onderzoek zal Uw specialist, rekeninghoudend met Uw klachtenbeeld, een detoxificatiekuur voorschrijven.