Uit meerdere wetenschappelijke onderzoeken blijkt dat wortelkanaalbehandelingen in een tand of kies kunnen leiden tot ziekten elders in het lichaam. Met name reuma, multiple sclerose en orthopedische ziekten vinden veelal hun oorsprong in worteldode tanden en kiezen. Ook weefselbeschadigende ziekten zoals kanker, alsmede allergische reacties, kunnen het gevolg zijn van dergelijke tandheelkundige behandelingen.
In tegenstelling tot vroeger, toen men en ontstoken tand of kies gewoonweg trok, deed begin deze eeuw de zogeheten conserverende tandheelkunde haar intrede. Hierbij stond behoud van het gebit voorop. Omdat het trekken van tanden en kiezen niet meer populair was, namen nieuwe technieken, waaronder de zenuw- of wortelkanaalbehandeling, een centrale plaats in.
Als een tand of kies ontstoken is, zal de tandarts dan ook snel overgaan tot een wortelkanaalbehandeling. Hierbij wordt het zenuwkanaal uitgeboord en afgesloten met lichaamsvreemd materiaal. Men spreekt dan over een ¨ worteldode¨ tand of kies. Tot op heden ging men ervan uit dat een dergelijke behandeling geen nadelige invloed had.
Toch is al lang bekend dat een ¨dode¨ tand of kies giftige stoffen (o.a. mercaptanum en thio-ether) produceert, die via het kaakbot door het hele lichaam worden verspreid. De uiteenlopende manieren waarop mensen reageren op micro-organismen, hun afbraakproducten en antigenen wordt te weinig onderkend. Dit wordt gesteld door Prof. Dr. S. K.Thoden van Velzen (tandarts), Prof. Dr. L.Abraham-Inpijn (Internist en Dr. W. R. Moorer (microbioloog).
Men dient zich er meer en meer bewust van te zijn dat de eigenschappen van de multiple micro-organismen enerzijds en het afweersysteem van de individuele patiënten anderzijds, leiden tot grote verschillen in wisselwerking tussen aanval en verdediging. Dit betekent dat er een grote variatie in ziektebeelden kan ontstaan (Thoden van Velzen, Abraham-Inpijn, W.R.Moorer, Hiller, Gabelein, Schlauck, et.al. ).
De Amsterdamse onderzoekers stellen verder vast dat sommige organen in het lichaam door hun vaatstructuur als het ware zijn voorbestemd voor beschadiging van in het bloed circulerende immuuncomplexen. Vooral nieren, kleine slagaders, huid, longen, gewrichten en ook ogen (denk hierbij bijvoorbeeld aan iritis reumatica) zijn gevoelig voor letsel door deze verbindingen afkomstig van een focus uit het gebit .
Zo is het ook onomstotelijk en wetenschappelijk bewezen dat mondbacteriën bekend zijn om hun hechtvermogen aan de wand van cellen of aan andere oppervlakten. Aangetoond is immers dat bijvoorbeeld mondbacteriën zoals de S. Mutans en S. Sanguis zich op de hartkleppen kunnen koloniseren en als zodanig een subacute endocarditis veroorzaken (Miescher, Bohm, Thoden van Velzen, Abraham-Inpijn, W.R.Moorer, Hiller, Gabelein, Schlauck, et.al. ).
De auteurs stellen ook vast dat bijvoorbeeld tandplaque en de dode inhoud van een wortelkanaal aantoonbare hoeveelheden endotoxinen bevatten. Voorts dat zij duidelijke aanwijzingen hebben dat onbegrepen aandoeningen zoals zenuwpijnen (neuralgieën, lichte verlammingen in het gezicht, koorts en disfunctie van witte bloedcellen moeten worden toegeschreven aan de werking van een of meerdere toxinen van een haard in de mond (Geknars van tanden – blz.147, M.A.J. Eijkman).
Belangwekkend voorbeeld is ook het onderzoek van Weston Price (Meinig Georg E.Root Canal Cover Up Exposed. Bion Publishing USA, ISBN: 0-945196-14-8), dat is uitgevoerd onder auspiciën van het ¨Research Institute¨ van de American Dental Association.
Worteldode kiezen van patiënten werden onder de huid van konijnen geïmplanteerd. De patiënten hadden klachten van reumatische aard, hartklepontstekingen, maagzweren, blaas- en nierontstekingen, gynaecologische klachten, oog- en leverziekten en afwijkingen aan het zenuwstelsel.
Het bijzondere was dat patiënten, na verwijdering van de dode tand of kies, vaak opknapten, maar nog frappanter was het feit dat de konijnen dezelfde ziekten als van de patiënt ontwikkelden. De worteldode kies moet dus worden gezien als de veroorzaker van de ziekte of aandoening en kan deze dus overbrengen.
Geconcludeerd kan worden dat chronische ontstekingen (focale infecties) elders in het lichaam ziekten kunnen veroorzaken. In het hoofdgebied is de belangrijkste zetel van deze haarden het gebit. Dit betekent dat elke tand met een niet-vitale pulpa verdacht is en dat ook paradontale ontstekingen kunnen fungeren als infectiebronnen
